GEDICHTEN
DESCARTES VARIATIES
ik weeg de lucht
de duinen kleurloos bijna
geen spoor van mij
ik denk dat ik niet besta
elke stap die ik zet is de zijne
alsof hij me draagt, we weer samen
ik denk aan hem, dus hij bestaat
ik pluk de bramen
jam zal ik voor hem maken, alsnog
en als hij ergens aan mij denkt
besta ik toch
gepubliceerd in 'De grootste intimiteit is het zwijgen', 2020
YOU ARE NOW ENTERING YOUR COMFORT ZONE
zolang je lichaam zakt
beslaan gedachten
hang je terug in je begin
online begrafenissen bestaan niet
je draait de kraan warmer, verder.
sust jezelf dat de tijd dat we hierop terug zullen kijken komt, maar wat komt
heeft geen klok alleen een ruimte
het water staat aan je lippen, je oren
staan op een kier. je hoort je kinderen klieren, op de badkamerdeur
geen do not disturb
dus hang je zolang het kan
zo dicht mogelijk
terug in je begin
GROEN
als jij mij nu
hier in de schaduw, in het park
op dit droge, kriebelige gras
dan zou ik
dan zou ik zonder overdrijven
alle sprietjes omhelzen
en glimmen als de vijver
als jij mij nu
hier in de luwte, in de stad
op deze plakkerige dag
dan zou ik
dan zou ik voor even altijd
tollen als de aardbol
en alle wespen ijsjes geven
als jij mij
zoals ik jou
dan was, dan zou
dan zou ons stukje gras
het allergroenste zijn
WAK
je zit weer voor je uit te staren
gissen kan ik
uitglijden op je bevroren blauwe ogen
waarin een laagje water welt
ach, had ik maar een hengel
om uit het wak
uit ‘t diepst pupillenzwart
te vissen
wat je niet vertelt