GEDICHTEN

DESCARTES VARIATIES

ik weeg de lucht

de duinen kleurloos bijna

geen spoor van mij

ik denk dat ik niet besta

elke stap die ik zet is de zijne

alsof hij me draagt, we weer samen

ik denk aan hem, dus hij bestaat

ik pluk de bramen

jam zal ik voor hem maken, alsnog

en als hij ergens aan mij denkt

besta ik toch

gepubliceerd in 'De grootste intimiteit is het zwijgen', 2020

YOU ARE NOW ENTERING YOUR COMFORT ZONE

zolang je lichaam zakt
beslaan gedachten
hang je terug in je begin
  
online begrafenissen bestaan niet
 
je draait de kraan warmer, verder.

sust jezelf dat de tijd dat we hierop terug zullen kijken komt, maar wat komt

heeft geen klok alleen een ruimte
 
het water staat aan je lippen, je oren

staan op een kier. je hoort je kinderen klieren, op de badkamerdeur

geen do not disturb
 
dus hang je zolang het kan
zo dicht mogelijk
terug in je begin

GROEN

als jij mij nu

hier in de schaduw, in het park

op dit droge, kriebelige gras

dan zou ik

dan zou ik zonder overdrijven

alle sprietjes omhelzen

en glimmen als de vijver

als jij mij nu

hier in de luwte, in de stad

op deze plakkerige dag

dan zou ik

dan zou ik voor even altijd

tollen als de aardbol

en alle wespen ijsjes geven

als jij mij

zoals ik jou

dan was, dan zou

dan zou ons stukje gras

het allergroenste zijn

WAK

je zit weer voor je uit te staren

gissen kan ik

uitglijden op je bevroren blauwe ogen

waarin een laagje water welt

ach, had ik maar een hengel

om uit het wak

uit ‘t diepst pupillenzwart

te vissen

wat je niet vertelt